Op Weg 2025-04 door ds. V.T. Thurkow-Wierenga
OP STAP DOOR HET KORENVELD
‘Als Gij mij steunt, zal ik te allen stond de vreugde van uw wet in ’t harte dragen’
Psalm 119 vers 44 (berijmd)
Jezus wandelend door het korenveld.
Een schilderij, gemaakt door een onbekende schilder. Ik zag een afbeelding ervan en vond het een treffende schildering voor deze periode van het kerkelijk jaar, tussen Kerst en (de veertig dagen voor) Pasen. Jezus is onderweg, om zich te laten zien. Wie is Hij? En met wie is Hij op weg om zich te laten zien, zich te ‘openbaren’?
Het verhaal dat bij dit schilderij past lees ik in Lucas 6: 1-5.
Jezus loopt op sabbat door een korenveld met zijn leerlingen, terwijl die ondertussen aren plukken. Ze wrijven die stuk tussen hun handen en eten ervan. Onmiddellijk het zure commentaar van enkele Farizeeën: Dat mag niet op sabbat! … En dan Jezus: O nee? Zijn jullie de baas? Dat is toch de Mensenzoon?
Een prachtig evangelieverhaal bij een prachtig schilderij! In deze tijd tussen Kerst en Pasen waarin je, het Evangelie lezend, steeds meer en steeds opnieuw kunt ontdekken wie Jezus is. Wat we van Hem kunnen leren. Waar Hij met ons naartoe wil.
Dat korenveld. De gewone wegen in Galilea en Judea waren al vrij smal, de paden door de velden waren nauwelijks 50 cm. breed. Dan kun je alleen maar achter elkaar lopen. En achter Jezus aan. En dat is ook meteen de eerste les. Hij gaat voorop. Wij volgen. Hij wijst de weg. Wij zien en horen…. en dan?
Ja, en wat dan? Er schiet me nu een liedje te binnen.
Al heel oud, maar ja…. “Wat doet u met Jezus, Gods Zoon? Zo klinkt het op ernstige toon. Zijn uw hart en uw stem gewijd reeds aan Hem? Wat doet u met Jezus, Gods Zoon?” Uit de bundel Glorieklokken. De Zingende Zusjes zongen het. Via Google te vinden.
Wat leren wij van deze Jezus, wandelend door het korenveld?
Om te beginnen: het is maar een smal pad waarop we met Hem lopen. De weg die Hij ons wijst. En wat dat dan betekent? Daar hebben we het hele evangelie voor nodig! Dat vertelt ons hoe we mens kunnen zijn voor God en voor onze medemens.
Liefdevol, bewogen om de ander, met vertrouwen en hoop dat er Eén is die de wereld in zijn hand houdt. Ondanks de puinzooi die wij er in de grote en de kleine wereld van maken. En voor ons, kleine mensen, zijn het dan vaak de kleine dingen die het doen.
In het Matteüs-evangelie staat dat smalle pad met Jezus beschreven tussen de hoofdstukken 5 en 25.
Tussen de zaligsprekingen in hoofdstuk 5 en de werken van barmhartigheid in hoofdstuk 25. Tussen “Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid” en “Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken.”
Het zijn woorden om te overwegen op het smalle pad door het korenveld.
En dan komt er nog iets bij. Het koren zelf. De leerlingen aten ervan – ja, maar ze kunnen ook zelf dat koren zijn. Korenzaad dat gevallen is in goede grond en vrucht voortbrengt. Lees de gelijkenis van Jezus in Matteüs 13: 1-8. En de uitleg in vers 23. Als je de woorden van Jezus hoort en begrijpt, dan draag je vrucht. En niet weinig ook!
Naar Jezus horen en zijn woorden begrijpen.
En ze dan doen. Hem volgen op het smalle pad door het korenveld. En zelf goed korenzaad worden, waar je medemens wat aan heeft. Zaad dat tot brood wordt.
Lied 390 zingt het. “Het brood in de aarde gevonden.”
Dat brood dat wij moeten eten
om niet verloren te gaan.
Wij delen het met elkander
ons hele mensenbestaan.
Gij deelt het met ons, zo deelt Gij
U zelf aan ons uit voorgoed,
een mens om nooit te vergeten,
een God van vlees en bloed.
