Op Weg 2022 - 3 Door Ds. V.T. Thurkow-Wierenga
Het is niet vanzelfsprekend
Dat zouden we kunnen zeggen als we eens goed gaan nadenken over wat de afgelopen tijd ons heeft geleerd. Het is niet vanzelfsprekend. Alles wat we hadden. Wat we nog steeds niet vast in handen hebben. Want het virus woekert nog steeds voort. Het leven is niet vanzelfsprekend.
Dat wisten we natuurlijk ook al wel. Wanneer zich gebeurtenissen voordoen in ons leven die anders zijn dan ‘normaal’. En dan betreft het vaak ernstige, verdrietige gebeurtenissen die ooit over ons gekomen zijn. Of die dreigen te gebeuren. Ziekte, een gemis, te weinig geld om in ons levensonderhoud te kunnen voorzien, iemand die we kwijtraken aan de dood – of aan het leven. Het sterven dat onszelf gaat overkomen.
“Zelfs dat doodgewone brood is een wonder. Het is niet vanzelfsprekend.”
Nee, het leven is niet, is nooit vanzelfsprekend
Dat wisten we al in bijzondere situaties. Die overigens gelukkig ook mooi kunnen zijn, verrassend. Een feest, een geboorte, een nieuwe relatie. Het was en is nooit vanzelfsprekend.
Maar het gewone leven van alledag? Het was eigenlijk vanzelfsprekend. Dat gewone leven dat voortgaat van dag tot dag, van ’s morgens tot ’s avonds en morgen is er weer een dag. Onze bezigheden op de plek waar we wonen, de winkels waar we naar toe konden, op bezoek gaan of visite ontvangen, uit eten gaan. Het was allemaal min of meer vanzelfsprekend, ja… Maar zo is het een tijdlang niet geweest.
Het is niet vanzelfsprekend
Misschien is dat wel een les die we zouden kunnen leren uit wat ons de laatste twee jaar is overkomen. We hebben ook die gewone dingen niet, nooit vast in handen. En waarom niet? Omdat het leven, ons leven, bij alles wat er gebeurt geen vanzelfsprekendheid is, maar een wonder. Een Godswonder. Het is ons gegeven. En wij ontvangen het.
Jezus spreekt daarover in de Bergrede. Matteüs vertelt het, al in het begin van zijn evangelie. Hoofdstuk 5 t/m 7. Over het gewone leven. De vogels die rondvliegen en hun voedsel zoeken. En ze vinden het. De bloemen – die doen helemaal niks, ze staan waar ze staan en ze groeien. Maar het is niet vanzelfsprekend.
Als je het verhaal wilt horen: de Vader in de hemel voedt de vogels in de bomen en Hij bekleedt de bloemen op het veld. Lees NLB lied 981. Een Godswonder.
Ons leven is dat ook: een Godswonder
Dat gewone leven, van dag tot dag. Vol van de gewoonste dingen die allemaal zo gemakkelijk gingen. Als vanzelfsprekend. Maar dat was het niet, al dachten we er amper over na. We werden meegenomen door de routine.
Het virus heeft een streep door die routine gehaald. Het is niet vanzelfsprekend. Alles wat we hadden. Wat we hebben, ja. Het wordt ons gegeven. De doodgewone dingen – Jezus vertelt over het groene gras dat er niet zo maar is, nee, het wordt door God met zoveel zorg gekleed. Ons eten en drinken dat ons uit zijn hand toekomt.
Het is niet vanzelfsprekend. Ook het gewone leven van alledag niet
O ja, we moesten er misschien wat meer moeite voor doen vanwege dat ellendige virus. En we konden niet meer alles doen wat we zo graag deden, zo maar ergens naartoe gaan.
Nee, het was niet meer vanzelfsprekend. Maar is juist die ervaring niet een goede les die we kunnen leren: alles wat we hebben, alles wat we kunnen, ook in de routine van elke dag – het wordt ons gegeven. We mogen ervoor danken.
Jezus zegt ons in dat ene gebed dat Hij ons leerde, te bidden om het dagelijks brood. Is er iets gewoner dan dat? Nou…. Zelfs dat doodgewone brood is een wonder. Het is niet vanzelfsprekend.
Zou dit misschien de les kunnen zijn die we opnieuw gaan leren in en na deze dichtgedraaide corona-tijd?
Het is niet vanzelfsprekend – dit mooie lieve gevaarlijke leven dat ons gegeven is.
__________________________
Uitgesproken in Veur de Preek op 16-01-
