Op Weg 2024-18 door ds. Marco Bijdevaate
God is nog Groter dan die wolkenkrabbers
Achter de laptop klik ik nog even door de foto’s heen. Ik herinner mij de drukte van de stad; indrukwekkend. Het schijnt dat er bijna 9 miljoen mensen wonen in New York. Er zijn daarnaast ook nog veel toeristen aanwezig.
Op het moment dat ik de foto’s maakte was ik ook onderdeel van dat enorme geheel. Dat geheel bestaat uit de mensen die voor de verkeerslichten aan het wachten waren om over te steken terwijl andere mensen zich haasten om nog net voor het rode licht in hun voertuig verder te kunnen rijden. Er zit ritme in. Het is wachten, het is kijken, het is opletten, en als het dan zover is, dan ga je er voor, stap voor stap en dan ben je aan de overkant van de straat samen met zoveel anderen, op zoveel plekken tegelijk. Alleen dat idee doet al huiveren.
Naast die drukte geeft alles licht, klinkt er oorverdovende stilte vanuit de billboards die met kleur en beeld zwijgend schreeuwen om iets te kopen of te bezoeken. Van bovenaf moet het er wel uit zien als een mierenhoop en disco tegelijkertijd. Tussen de hoogbouw door vliegt de tijd voorbij in die grote stad. Het dendert door, het toetert. De stad die nooit slaapt is vol van levendigheid.
Achter de laptop klik ik door de foto’s heen en maak een selectie, ik bewerk en ga aan de slag met de mooiste foto’s. Ik zie de verkeerslichten, en mensen oversteken. Zie de reclames zwijgend schreeuwen. De stad zit vol levendigheid. Ik versterk het door het schuifje bij levendigheid in de kleuren tijdens het fotoshoppen in het positieve te trekken.
Achter de laptop klik ik door de herinneringen heen. De stijl van de nabewerking is soms heel nostalgisch. Een herinnering van 2024 in de kleur en het contrast van een filmscène uit de jaren 80. Zo komt het gevoel van de reis tot uiting, waarbij je eindelijk met eigen ogen ziet, wat je tot dan toe altijd vooral gelezen hebt. Of wat je tot dan toe altijd gezien hebt in films en series. Achter de laptop scroll ik door herinneringen heen, terwijl de onderwerpen op de foto’s zelf ook vol herinneringen zitten. De stad New York kent niet een rijke geschiedenis zoals Rome. De stad kent wel een geschiedenis die de wereld voorgoed veranderd heeft op 11-9-2001. In de grote stad worden op die manier contrasten snel zichtbaar. Een contrast tussen arm en rijk, toen en nu, groot en klein, luid en stil, drukte en rust.
Ik zit achter de laptop en ben weer in Beilen. Het is net de week van de eenzaamheid geweest als deze editie uitkomt, en we leven toe naar dankdag. De stad kent zoveel levendigheid. Maar het meeste contact was vluchtig, bijvoorbeeld een ‘sorry’ als twee stromen door elkaar heen over probeerden te steken. Het contact was beleefd, maar met een bepaalde noodzaak, omdat die beleefdheid ook bepaalde hoeveel tip die dag bij zal dragen aan extra spaargeld. Ik vraag me af of mensen niet eenzaam zijn in die drukte en ben benieuwd hoe dankbaarheid in die grote stad een rol speelt.
Achter de laptop klik ik door de foto’s heen. Levendigheid, maar waar herken ik het leven? Tussen de hoogbouw ontdekte ik meerdere malen een mooie kerk. Anders dan de Stefanuskerk, trokken de kerken vooral aandacht door de kleinheid – soms zelfs verborgenheid – tussen de 100 verdiepingen die eromheen gebouwd waren. Toch stonden zij er tussen als kleine herinneringen aan ook een ander geluid.
Ik klik door de foto’s heen. Herinneringen aan grootheid en kleinheid. Het zijn herinneringen aan heel veel mensen, aan heel veel geluid. Dan komt er een van de kerken tussendoor en doet denken aan stilte, aan gemeenschap tegenover eenzaamheid, aan hoop.
Ik denk aan woorden uit psalm 62:
Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust,
van Hem komt mijn redding.
Ook al groeien geld en goed,
houdt je hart ervan vrij.
Ik klik door mijn foto’s heen, het was er prachtig. Ik herinner mij dat daar levendigheid is, en leven. Ik denk aan God die nog groter is dan die wolkenkrabbers. Onderweg naar dankdag onthoud ik dat, ondanks alles, God altijd meegaat.
Heeft u foto’s die u doen herinneren aan een moment met God, of vol geloof?
