Op Weg 2022-10 door ds. V.T. Thurkow-Wierenga
Boven de wolken
Had u vroeger, in het gezin waar u opgroeide, ook een scheurkalender? Zo’n scheurkalender met voor elke dag een blad dat afgescheurd werd en voorgelezen. Een Bijbelse scheurkalender, met op de voorkant van het kalenderblad dag en datum en een Bijbeltekst met een korte overdenking daarbij. En op de achterzijde een feuilleton, geen Bijbels verhaal, wel een christelijk.
Bij mij thuis las mijn vader elke dag het blaadje van die dag voor. Alleen de voorkant. Maar ik vond het verhaal op de achterkant veel spannender dan die Bijbeltekst.
Nog steeds hebben wij thuis een scheurkalender
Al een paar jaar is dat Loesje. Voor elke dag een nadenkertje, vaak met een knipoog, maar altijd met een diepere ondertoon. En vaak zo treffend, zo raak voor de dag die we beleven.
De tijd waarin we nu leven roept zoveel vragen op. Zoveel angsten ook. De vreselijke toestanden in Oekraïne. En wat daar allemaal nog uit voort kan komen. De vluchtelingen. Het personeelstekort in de zieken- en verpleeghuizen. De woning- en kamernood. De geldzorgen vanwege schulden. En de covid-epidemie mag dan nu wat uitgewoed zijn, het virus is niet weg.
En dan zijn er nog de persoonlijke noden en zorgen van ieder van ons. Verdriet en gemis.
Het zijn donkere wolken boven ons hoofd die maar blijven hangen.
Soms bewaar ik zo’n kalenderblaadje van Loesje
Dit bijvoorbeeld:
Als je donkere
wolken ziet
bedenk dan
wat er boven is.
Hé. Dat is net even anders dan het gezegde: Achter de wolken schijnt toch de zon. Niet “achter de wolken”, nee, “boven de wolken”. Het zou eigenlijk prima passen als tekst op zo’n oude Bijbelse scheurkalender.
Boven de wolken
Als je een vliegreis maakt, en het vliegtuig is boven de wolken gekomen, dan moet je vaak een zonnebril opzetten. Vanwege die stralende zon aan de hemel boven de wolken. En ik moet denken aan het gebed dat Jezus ons leerde: “Onze Vader die in de hemel zijt.”
Richt je ogen naar den hoge. Hef je hoofd en je hart omhoog, hoger dan de donkere wolken. Want er is meer. Er is daarboven een hemel, en een Heer in de hemel, een Vader die dwars door die donkere wolken heen naar ons kijkt, met liefde.
En natuurlijk, dat is beeldspraak. Maar alleen in beelden is een diepere werkelijkheid uit te drukken. De werkelijkheid dat het donker niet het laatste woord heeft. We staan er niet alleen voor. Er is Iemand “boven de wolken”. Er is een hemel boven ons. En wanneer ik aan het strand loop en ik kijk uit over de zee, dan zie ik in de verte de horizon waar hemel en aarde tezamen komen.
En ja, de wolken zie ik daar ook. Donkere wolken soms. Maar de hemel daarboven en daaromheen is veel weidser. Die hemel overkoepelt alles.
Nee, ik wil het niet bagatelliseren: die donkere wolken die boven ons hoofd hangen. Nood en verdriet, zorgen en angsten, – ze kunnen ons leven zo in een houdgreep houden. Maar…
Ik wens u en mij, ons allen, ogen toe die verder kunnen kijken
Hoger. Donkere wolken – maar ze hangen, ze drijven voort aan een hemel die zich uitstrekt over heel de aarde. Ook over mij.
Als je donkere
wolken ziet
bedenk dan
wat er boven is.
Boven de wolken, ja. Want we hebben een Heer die “ten hemel is gevaren”. Of achter de wolken… ook goed. Of langs de wolken. Want daar ruist die ene Naam die ons behoud is: Jezus.
