Tot driemaal toe lijkt Pilatus een poging te doen om de menigte op een andere gedachte te brengen. Jezus heeft niets gedaan waarop de doodstraf staat. Pilatus wilde Jezus vrijlaten. En bij de derde keer vraagt hij aan de menigte wat zij denken dat Jezus misdaan heeft. Het is aan dovemansoren gericht want de menigte schreeuwt alleen maar harder. Jezus de onschuldige wordt gegeseld en ingewisseld voor een andere misdadiger en uiteindelijk wordt zijn lot overgelaten aan de menigte die schreeuwt om zijn kruisiging. Is dat nu hoe het gaat? Is dat de manier waarop we onze zin kunnen krijgen? Harder schreeuwen dan de ander? Recht en onrecht vallen dit jaar tijdens het lezen van het leesplan op. Als een spiegel laat de tekst ons nadenken: Zijn we zelf ook niet soms zo halfbakken als Pilatus? Of staan we zelf ook niet tussen die roepende menigte? En naar wie roepen wij? Om dan te bedenken dat er naar Jezus geroepen wordt, die alle zonden draagt, naar dat kruis, om vergeving, om redding, vraagt een andere houding; vragend om genade. Met oog voor andermans redding, in plaats van ondergang. Wat hebben wij nodig om op andere gedachten gebracht te worden?
bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/LUK.23/Lucas-23/
bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/LUK.23/Lucas-23/
